Allereerst: bedankt voor alle reacties! Erg leuk om te merken dat jullie met ons meeleven en –lezen!

De route van Tadoussac naar Quebec City begint met opnieuw een boottocht. Dit keer een korte: de veerpont vaart in tien minuten naar de overkant. Als we aan komen rijden, kunnen we meteen de boot op, een paar minuten zeewind vangen en onze weg vervolgen. De hele weg naar de stad voert langs de St. Lawrence rivier, wat opnieuw mooie uitzichten oplevert.

Onderweg stoppen we om wat boodschappen te doen. Peter heeft nieuw ondergoed nodig, dus ook boxershorts staan op het boodschappenlijstje. In Canada wordt alles (net zoals in Amerika) in grote getalen verkocht, het is dus nog best een uitdaging om te kiezen. Ook is het gokken welke maat het moet worden, aangezien alles in plastic zit verpakt. Uiteindelijk valt de keuze op maat M. De volgende ochtend blijken de boxershorts tot ongeveer de knieën te reiken. Ach, volgens Peter zitten ze wel lekker warm.

Omdat we wat vertraging oplopen door wegwerkzaamheden en boodschappen, komen we aan het einde van de middag aan bij ons hotel, midden in het centrum van zonnig en warm Quebec City. Als we niet beter wisten, hadden we kunnen geloven dat we in Frankrijk beland waren. “Vieux-Quebec”, het oude gedeelte van de stad, is omgeven door stadsmuren en is een wirwar van kleine straatjes waar kunstenaars aan het werk zijn en straatmuzikanten spelen. We hebben één nacht geboekt in Quebec City, dus besluiten door het oude stadsgedeelte te wandelen om de belangrijkste dingen te zien. Via de “Promenade des Gouverneurs”, een 310 treden tellende trap, lopen we de citadel op voor een uitzicht over de stad. We wandelen verder langs de vestingmuur, het provinciale parlementsgebouw, de Notre Dame basiliek en het monument ter ere van de stichter van de stad. We sluiten de dag af in een Ierse pub, vlakbij ons hotel.

Als de wekker gaat is het alweer tijd om Quebec City te gaan verlaten. We laden de Jeep in en drinken koffie voordat we de snelweg richting Montréal op gaan. Tijdens de rit zien we plotseling een zelfde diertje door de berm snuffelen als we in Fundy National Park al hadden gezien. We zijn er inmiddels achter dat het om een “groundhog” (in het Nederlands een bosmarmot) gaat. Met dank aan Jeroen: bedankt voor het raadplegen van de encyclopedie!

Halverwege stoppen we nog een keer voor koffie, de “Tim Horton’s” heeft een enigszins verslavend effect op ons. Terwijl we Montréal naderen, wordt het steeds drukker op de weg en staan we in een paar files. Gelukkig hebben we vakantie, dus draaien we de volumeknop van de cd-speler maar wat harder. Als we het stadscentrum in rijden, hebben we na ongeveer een uur ons hotel gevonden. De stadsdrukte levert enige scheldpartijen op, maar uiteindelijk slagen we erin om de koffers op de hotelkamer te krijgen. Vervolgens is het tijd om afscheid te gaan nemen van onze gewaardeerde Jeep. De komende dagen zijn we autoloos in Montréal, waarna we met een andere huurauto verder zullen gaan. We rijden naar het kantoor van Hertz op het vliegveld, spreken nog een paar lieve woorden tegen de auto en leveren hem af, waarna we de bus naar het centrum terug nemen.

Onze eerste avond in Montréal brengen we door in een schattig Italiaans restaurantje. Tijdens een gesprekje dat we aanknopen met de Amerikanen naast ons, wordt het verschil tussen Canadezen en Amerikanen ons (nogmaals) duidelijk. Na twee minuten gaat het gesprek over Boston, de stad waar zij vandaan komen - en wat daar allemaal geweldig en fantastisch aan is. De Canadezen zijn daarentegen bescheiden, tot nu toe hebben we niemand horen uitweiden over het prachtige land dat we bezoeken en de fantastische dingen die hier allemaal te beleven zijn.

Drie nachten in Montréal hebben we voor de boeg – genoeg tijd dus om deze stad uitgebreid te gaan verkennen.