De wekker gaat vroeg op onze laatste ochtend in Montréal. We douchen, ontbijten en pakken al onze spullen bij elkaar. Als we uitchecken komen we bij de receptie een Nederlands stel tegen dat net arriveert. Ze hebben wat zorgen over het hotel waar ze zojuist terecht zijn gekomen, gezien de sekswinkel naast de ingang. We kunnen ze geruststellen: het hotel beviel prima.

Met onze spullen stappen we in de bus richting het vliegveld, daar gaan we onze volgende huurauto ophalen. Trots op ons eigen strak uitgevoerde ochtendschema melden we ons bij de balie van Hertz. Daar treffen we een gestreste manager die ons met de vriendelijkste glimlach mogelijk meldt dat ze ons helaas nog geen auto kan meegeven – de afhandeling van de ingeleverde auto’s verloopt niet helemaal soepel. Heel even fantaseren we over de tijd die we in bed hadden kunnen blijven liggen, maar daarna halen we de spelletjes tevoorschijn. Een uur later krijgen we de sleutel van een glanzende Nissan Altima met Amerikaans kenteken overhandigd. Deze bolide doet zeker niet onder voor de Jeep!

We stellen de TomTom in met Ottawa als bestemming en geven gas. Het duurt niet lang voordat we de (voor ons) alweer vierde provincie van Canada betreden: Ontario. De borden langs de weg maken duidelijk dat Quebec achter ons ligt: eerst staat alles in het Engels aangegeven, daarna in het Frans, in plaats van andersom (hoewel, in Quebec hield het vaak al op na de Franse versie, chauvinistisch als ze zijn).

Tegen half vier rijden we de parkeerplaats van het hotel op, waar we één nachtje zullen blijven. Als we na het inchecken de sleutel omdraaien van onze “hotelkamer” op de 12^de verdieping, hebben we eerst even wat verwerkingstijd nodig voor onze verbazing. Dit is de grootste hotelkamer die we ooit gehad hebben. Inclusief volledige keuken die met schuifdeuren afgesloten kan worden, zithoek met een bank en twee fauteuils en een grote werkhoek met bureau, computer en printer. Volkomen overbodig, wel leuk.

We verlaten dit paleis weer snel om een bezoek te gaan brengen aan het “Museum of Nature”. Dit museum staat hoog op ons lijstje en vanuit het hotel wandelen we er in tien minuten naar toe. Hier hebben ze één van de grootste collecties dinosaurusfossielen ter wereld. Peter weet vol enthousiasme de namen van de dinosaurussen vaak al te benoemen voordat we bij het bordje zijn aanbeland. Ook is er een hele vleugel gewijd aan alle dieren die in Canada leven. We worden vooral blij van de (opgezette) eland. Ondanks ons komende bezoek aan Algonquin Provincial Park, zou dit weleens het enige exemplaar kunnen zijn dat we te zien krijgen, aangezien ze in levende vorm niet echt gesteld zijn op gezelschap. Bij sluitingstijd verlaten we het museum.

We hebben een rustige avond en staan op tijd op om de binnenstad van Ottawa te gaan bekijken. De zon schijnt volop en we wandelen naar het “Confederation Square”, het hart van Ottawa, waar alle Canadese oorlogsslachtoffers worden herdacht met het Nationale Oorlogsmonument en het graf van de onbekende soldaat. We komen toevallig precies op tijd om de wisseling van de wacht bij het monument mee te maken. Een doedelzakspeler in uniform met kilt begeleidt luid toeterend de kleine stoet. Het ritueel gaat gepaard met veel geschreeuw van orders, gezwaai met geweren (inclusief bajonetten) en een nauwkeurige inspectie van de uniformen. Hierna bezoeken we “Parliament Hill”, waar de regeringsgebouwen staan. De drie grote, statige gebouwen met de Canadese vlag er bovenop, zijn indrukwekkend.

We slaan een nieuw voorraadje water in voordat we met de Nissan koers zetten richting Barry’s Bay, vlakbij Algonquin Provincial Park. Na een paar uur in de auto, rijden we middenin een bosgebied een prachtig parkeerterrein op. We worden hartelijk begroet door de eigenaren van het hotel en gaan naar onze kamer. Als we verbinding maken met internet en wat informatie opzoeken over het nabij gelegen dorpje, zien we tot onze schrik dat de vijf kilometer verderop gelegen drankwinkel nog precies tien minuten open is – en dat terwijl we door onze biervoorraad heen zijn. We twijfelen geen moment, springen in de Nissan en scheuren naar de “Beer Store”, waar we drie minuten voor sluitingstijd binnen komen. Gelukt!

Omdat we op zo’n mooie plek terecht zijn gekomen en de zon schijnt, besluiten we de rest van de middag in het zonnetje aan het water door te brengen – vijftig meter van onze hotelkamer. We doen een spelletje, lezen een boekje en liggen in de zon. Morgen staat Algonquin Provincial Park op de planning, waarna we meteen doorrijden naar Toronto.