De zonnestralen komen tussen de gordijnen door in Barry’s Bay. Dat nodigt uit tot een ontbijtje in de ochtendzon, met vers gezette koffie van de vriendelijke Chinese eigenaresse van dit kleine hotel (“klein” kan in dit geval letterlijk genomen worden: het hotel telt, om precies te zijn, drie kamers). Voordat we alles weer in de Nissan laden, smeren we onszelf zorgvuldig van boven tot onder in met deet, in voorbereiding op ons bezoek aan Algonquin Park. Peter zit het eerste uur met een vies gezicht in de auto omdat hij een hekel heeft aan smeersels op zijn lijf, maar geen andere keuze heeft, gezien de hoeveelheid muggen in het park. Hij draait het autoraampje (enigszins theatraal) extra ver open om niet zelf ten onder te gaan aan de deet-lucht.

We volgen Highway 60, die o.a. midden door Algonquin Provincial Park zal leiden. Als we de ingang van het park passeren, stoppen we bij het bezoekerscentrum om te informeren naar de geplande activiteiten voor vandaag. We besluiten de gezamenlijke bestudering van insecten in de beverplas over te slaan en gaan zelf op pad, te beginnen met een bezoek aan het houthakkersmuseum. Al sinds halfweg de 19^de eeuw is er een levendige houtindustrie in het park. Tijdens onze rondwandeling zijn we blij dat we niet in de 19^de eeuw leefden om ’s winters in een houten hutje te leven en van vroeg tot laat hout te hakken (met een bijl, want werkende zagen hadden ze toen nog niet uitgevonden).

Na het museumbezoek besluiten we een wandeling te doen. Het boekje duidt de “Lookout Trail” aan als een wandeling van de zwaarste categorie – er komen dan ook enige zweetdruppels bij kijken. De klim is steil, maar het uitzicht op de top van de klif maakt de inspanning zeker de moeite waard. Ook de terugweg is steil en hoewel Peter als een volleerde berggeit de afdaling maakt, heb ik af en toe iets meer tijd en moed nodig. Door de succeservaring tijdens deze wandeling, besluiten we ook op een andere plek in het park omhoog te wandelen naar een uitzichtpunt. Een plotseling, vlak voor onze voeten overstekende eekhoorn, zorgt voor een verrassingsmomentje.

Aan het einde van de middag verlaten we het park om koers te zetten richting Toronto. We eten snel iets langs de weg en zien ’s avonds de (in mist gehulde) skyline van Toronto voor ons opdoemen, waarna we inchecken bij “The Rex Hotel and Jazz-/Bluesbar”.

Bij het ontbijt treffen we een landgenoot, die in zijn eentje naar Canada gereisd is voor het bezoeken van bluesfestivals. Hij is blij even wat Nederlandse aanspraak te hebben.

We stappen weer in de auto om vandaag nog even wat verder af te zakken naar het zuiden: een bezoek aan de Niagara Falls staat op de planning. Het is even manoeuvreren door de binnenstad van Toronto, maar al gauw zitten we op de snelweg.

De indianen noemden deze plek “niagara”, wat “donderend water” betekent. En dat blijkt een uitstekende typering. Het is jammer dat we geen geluid op de foto konden zetten – we horen de watervallen eerder dan we ze zien. Behalve het geluid is ook de aanblik van zoveel natuurgeweld indrukwekkend. We staan een tijdje vol bewondering te kijken, voordat we aansluiten in de (enorme) rij voor een boottochtje naar de watervallen. Behalve een grandioos natuurlijk schouwspel is Niagara namelijk ook een enorm toeristisch gebeuren. Als we kaartjes bemachtigd hebben, sluiten we aan in de volgende rij en krijgen we rode poncho’s uitgereikt. We worden met een grote groep de boot op gedirigeerd en hebben er wel eens fotogenieker uitgezien, met z’n allen ingepakt in rood plastic. Eerst passeren we de “American Falls”, waarnaast we aan de Amerikaanse kant van de watervallen de toeristen in de rij zien staan. Dan vaart de boot verder, tot vlak voor de “Horseshoe Falls”. Aan drie kanten worden we omgeven door water en we wanen ons in een reusachtige wasstraat. De poncho’s blijken een uitkomst.

Na deze avontuurlijke boottocht, bekijken we in het IMAX theater een film over de geschiedenis rondom de watervallen. Daarna stappen we weer de auto in, terug naar Toronto. Omdat ons hotel ook een bekend blues- en jazzcafé in Toronto is, besluiten we hier de avond door te brengen.

Morgenvroeg moeten we om 11.00u uitchecken, waarna we de stad gaan verkennen. En dan… stijgt om 23.05u ons vliegtuig naar Amsterdam op en laten we Canada achter ons. Donderdagmiddag komen we aan op Schiphol. Tot in Nederland!